به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، این روزها جریان قابل‌تأملی در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفته است. بازیکنان تیم ملی فوتسال بانوان ایران یکی پس از دیگری با انتشار پیام‌هایی مشابه، از سرمربی تیم حمایت می‌کنند؛ روندی که بیش از آن‌که یک واکنش طبیعی باشد، نشان از هماهنگی آشکار دارد. این نمایش همبستگی در شرایطی رخ می‌دهد که تغییر نسل در فوتسال بانوان ایران نه یک انتخاب سلیقه‌ای، بلکه ضرورتی انکارناپذیر برای بقا و پیشرفت این رشته است.

به‌نظر می‌رسد این موج حمایت مجازی، تلاش برای ایجاد آخرین سپر دفاعی در برابر موج بلند مطالبات و نقدهای کارشناسی باشد. اما واقعیت این است که دیوارهای فرسوده را نمی‌توان با طومارهای هماهنگ در فضای مجازی مستحکم کرد.

نسل تازه‌نفس و مستعد فوتسال بانوان، در آستانه شکوفایی قرار دارد؛ نسلی که حق دارد در میدان تمرین و مسابقه سنجیده شود، نه در سایه پیوندهای احساسی و روابط ثابت‌شده گذشته. بازیکنان جوان نیازمند دیدگاهی تازه از سوی کادر فنی‌اند؛ دیدگاهی که بر شایستگی، عملکرد و آینده‌نگری استوار باشد.

هرچند این موج حمایت شاید ریشه در صمیمیت درون‌تیمی داشته باشد، اما نمی‌تواند جای طرحی جامع و شفاف برای انتقال نسل را پر کند. اکنون زمان آن رسیده است که عوامل فنی تیم ملی، به جای مقاومت در برابر این فرآیند تاریخی و ناگزیر، خود را برای رهبری آگاهانه و مسئولانه این گذار ضروری آماده کنند.

انتهای پیام /