به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، رسانه‌ها نه رقیب‌اند، نه دشمن؛ رسانه‌ها چشم بیدار جامعه‌اند، زبان مردمی که حق دارند از حال و آینده ورزش ملی خود باخبر شوند. نقد ما برای تخریب نیست؛ برای ساختن است، برای اینکه تیم ملی بانوان فوتسال در آستانه جام جهانی، چیزی جز غرور و افتخار نصیب ایران نکند.

اما شهرزاد مظفر، سرمربی تیم ملی، راهی متفاوت برگزیده است. او در پاسخ به پرسش‌های ساده و قانونی خبرنگار ما، که با هماهنگی فدراسیون در محل حاضر شد، تنها این جمله را گفت: «شما از من انتقاد کرده‌اید، پس با شما گفت‌وگو نمی‌کنم.»

آیا این است چهره واقعی تعامل با رسانه؟ آیا سکوت و قهر، نسخه‌ای برای موفقیت ملی است؟ تیمی که میلیون‌ها نفر چشم‌انتظار آن هستند، سزاوار شفافیت و پاسخگویی است، نه فرار از پرسش‌ها.

مظفر باید بداند رسانه‌ها ابزار فشار نیستند؛ وجدان بیدار ورزش‌اند. بی‌تفاوتی به پرسشگری یعنی بی‌اعتنایی به مردم، و بی‌اعتنایی به مردم یعنی پشت کردن به همان سرمایه‌ای که تیم ملی بدون آن هیچ است.

این سکوت نه فقط بی‌احترامی به خبرنگار ما، بلکه بی‌اعتنایی به هزاران هواداری است که می‌پرسند: تیم ملی در چه وضعیتی است؟ چه می‌کند؟ و چه آینده‌ای دارد؟ پاسخ ندادن یعنی کاشتن بذر بی‌اعتمادی، یعنی تبدیل امید به تردید.

خانم مظفر! نقد، دشمن شما نیست؛ نقد چراغ راه است. اگر از نقد می‌گریزید، چگونه می‌خواهید تیمی را در سخت‌ترین گروه جام جهانی رهبری کنید؟ سرمربی‌ای که از یک پرسش ساده می‌ترسد، چگونه می‌خواهد بازیکنانش را در میدان‌های بزرگ به جنگ غول‌های جهان بفرستد؟

امروز بیش از هر زمان دیگری، شجاعت در پاسخگویی نیاز است؛ شجاعتی که رسانه‌ها بارها نشان داده‌اند، اما شما پشت دیوار سکوت پنهان کرده‌اید. تیم ملی بانوان ایران سزاوار سکوت نیست؛ سزاوار صداقت و مسئولیت‌پذیری است.

انتهای پیام /