به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، شهناز یاری، سرمربی تیم فوتسال بانوان استقلال، در سالهای گذشته بارها در مصاحبههای خود بر ضرورت جوانگرایی در فوتسال بانوان تأکید کرده و همواره از تیمها به خاطر تکیه بر بازیکنان باتجربه انتقاد داشته است. با این حال، تصمیم اخیر او در دعوت از بازیکنان پا به سن گذاشتهای همچون فرزانه توسلی، سحر پاپی و نسترن مقیمی به تیم استقلال، پرسشهای جدی درباره میزان پایبندی به همان شعارها و ادعاهای پیشین ایجاد کرده است.
منتقدان معتقدند این تصمیم نشان میدهد که برخلاف گفتههای مکرر درباره فرصت دادن به نسل جدید و ساختن آیندهای متفاوت برای فوتسال بانوان، اولویت اصلی همچنان نتیجهگرایی کوتاهمدت است. تضاد میان شعار جوانگرایی و انتخابهای عملی سرمربی استقلال، موضوعی است که نمیتواند از نگاه هواداران و کارشناسان دور بماند.
معرفی فرزانه توسلی، دروازهبان ۳۹ ساله و پرافتخار تیم ملی، به عنوان سنگربان استقلال در نخستین حضور این باشگاه در لیگ برتر فوتسال بانوان، موجی از نقد و ابهام را به همراه داشته است.
توسلی که کارنامهای طولانی در لیگ برتر و تیمهای معتبری چون سایپا، پیکان، پالایش نفت آبادان و نامینو اصفهان دارد، اکنون در شرایط سنی قرار گرفته که بسیاری از هم سن و سالانش از دنیای فوتسال خداحافظی کردهاند. تکیه بر بازیکنی با چنین میانگین سنی، آن هم در تیمی نوپا، خطراتی همچون افت عملکرد، آسیبدیدگیهای مکرر و کاهش شادابی تیمی را به همراه خواهد داشت.
از سوی دیگر، عملکرد ضعیف توسلی در یک سال گذشته در لیگ برتر نیز بر این نگرانیها دامن زده است. کسب عنوان سومی لیگ برتر فصل گذشته با نمایشهای پرانتقاد – از جمله مقابل نفت امیدیه – و همچنین سومی با تیم ملی در جام ملتهای آسیا، گواهی بر افت محسوس او به دلیل افزایش سن و فاصله گرفتن از شرایط آرمانی محسوب میشود.
حضور توسلی ۳۹ ساله، نسترن مقیمی ۳۵ ساله و سحر پاپی ۳۶ ساله در استقلال، بیش از آنکه اقدامی در مسیر نسلسازی و آیندهنگری باشد، تکرار همان سیاستهای کوتاهمدت و مصرفی است که در سالهای اخیر در تیم ملی فوتسال بانوان نیز دنبال شده است؛ سیاستی که فرصت شکوفایی استعدادهای جوان را از بین برده و چرخهای بسته از بازیکنان تکراری را بازتولید میکند.
افزون بر مسائل فنی و سنی، تعلق خاطر توسلی به پرسپولیس نیز انتقادها را تشدید کرده است. او بارها علاقه قلبی خود به رقیب سنتی استقلال را علناً ابراز کرده؛ موضوعی که میتواند در تیمی نوپا چون استقلال، بستر حاشیه و شکاف داخلی را فراهم سازد. در شرایطی که استقلال نیازمند ساخت هویتی تازه و متکی بر وفاداری به پیراهن آبی است، چنین انتخابهایی خطر تهدید انسجام و همبستگی تیم را به همراه دارد.
از این منظر، وقتی دروازه استقلال با پرسپولیسیترین دروازهبان کشور پر میشود، مرزهای رنگی فوتبال و فوتسال ایران در هم میشکند. پرسش اینجاست: آیا این انتخاب نشانه بحرانی مدیریتی در استقلال است یا آنکه نشان میدهد حتی وفاداری هواداری نیز قربانی قراردادهای ورزشی میشود؟
استقلال در آستانه ورود به دنیای فوتسال بانوان، بیش از هر زمان دیگری نیازمند شجاعت در اعتماد به نسل جوان است. هر چند با وجود این بازیکنان این تیم به عنوان مدعی اول قهرمانی محسوب می سود اما اتکای بیش از حد به چهرههایی چون فرزانه توسلی، سحر پاپی و نسترن مقیمی نهتنها تکرار اشتباهات گذشته خواهد بود، بلکه فرصت طلایی برای ساختن آیندهای روشن را از این باشگاه و فوتسال بانوان ایران سلب میکند.
انتهای پیام /
مطالب مرتبط