آرین مرتضوی /به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، در فصل ۱۴۰۳ شاهد بازگشت تعدادی از لژیونرهای سرشناس فوتسال ایران به لیگ برتر بودیم؛ سعید احمدعباسی، مسلم اولادقباد، سالار آقاپور و حسین طیبی، نام‌هایی که با تجربه حضور در لیگ‌های خارجی، انتظارات زیادی را برای درخشش در ایران برانگیخته بودند.
با این حال، عملکرد این بازیکنان در بازگشت به لیگ برتر تفاوت‌های قابل توجهی را رقم زد و در میان آن‌ها، حسین طیبی، کاپیتان تیم ملی و بازیکن تیم گهرزمین سیرجان، بیش از همه مورد توجه قرار گرفت؛ اما نه به خاطر درخشش، بلکه به دلیل نمایشی که فرسنگ‌ها با انتظارات فاصله داشت.
حسین طیبی که با قرارداد سنگینی به گهرزمین پیوست، قرار بود با تجربه حضور در لیگ‌های معتبر اروپا، خط حمله این تیم را به آتش بکشد و نقشی کلیدی در موفقیت تیمش ایفا کند. اما واقعیت چیز دیگری بود. طیبی در طول فصل تنها موفق به زدن ۶ گل شد؛ آماری که به معنای هزینه‌ای تقریبا ۲ میلیارد تومانی برای هر گل است. این عملکرد برای بازیکنی با شهرت و دستمزد او نه‌تنها ناامیدکننده بود، بلکه انتقادات گسترده‌ای را از سوی هواداران و کارشناسان به دنبال داشت. هواداران گهرزمین که منتظر درخشش این بازیکن بودند، با نمایشی کم‌فروغ روبه‌رو شدند و سؤالی را در ذهن‌ها باقی گذاشت: آیا دوران طیبی تمام شده است!
در کنار طیبی، دیگر لژیونرها نیز عملکردی متفاوت را در این فصل به نمایش گذاشتند. سعید احمدعباسی، بازیکن گیتی‌پسند، که پس از تجربه موفق در لیگ اسپانیا به ایران بازگشت، با ثبات و تکنیک بالای خود توانست عنوان آقای گلی فصل ۱۴۰۳ را کسب کند. او نه‌تنها مهره‌ای کلیدی برای قهرمانی گیتی‌پسند بود، بلکه نشان داد که بازگشت به لیگ ایران می‌تواند برای برخی ستاره‌ها فرصتی برای درخشش دوباره باشد.
احمدعباسی با این عملکرد، سطح رقابت‌ها را ارتقا داد؛ اما این درخشش، بیش از پیش ضعف‌های همتایش در گهرزمین را نمایان کرد.
مسلم اولادقباد، دیگر بازیکن گهرزمین، نیز بازگشتی قابل قبول داشت. او که پیش‌تر در پالما اسپانیا درخشیده بود، با قدرت بدنی و بازی‌سازی هوشمندانه خود نقش مهمی در کسب مقام سومی گهرزمین ایفا کرد.
اولادقباد با عملکردی متعادل و کم‌حاشیه، تجربه بین‌المللی‌اش را به خوبی در خدمت تیم قرار داد و نشان داد که می‌توان به او به‌عنوان یک مهره قابل اعتماد تکیه کرد. این در حالی بود که طیبی، با وجود حضور در همین تیم، نتوانست چنین تأثیری از خود به جا بگذارد.
اما سالار آقاپور، هم‌تیمی دیگر طیبی در گهرزمین، نیز نتوانست انتظارات را به طور کامل برآورده کند. آقاپور که فصل را با شروع خوبی آغاز کرده بود، در ادامه با افتی محسوس روبه‌رو شد. او که پیش‌تر در پالما توانایی‌هایش را نشان داده بود، در بازی‌های بزرگ این فصل نتوانست خود را ثابت کند و حواشی اطرافش نیز تمرکز او را تحت‌الشعاع قرار داد و نشان داد که بازگشت به روزهای اوج برای او نیز چالش‌برانگیز است.
در مجموع، فصل ۱۴۰۳ نشان داد که بازگشت لژیونرها به لیگ برتر ایران لزوماً تضمین‌کننده موفقیت نیست. در حالی که سعید احمدعباسی در گیتی‌پسند توانست با درخشش خود استاندارد بالایی را به نمایش بگذارد، حسین طیبی در گهرزمین و حتی تیم ملی با عملکردی ناامیدکننده، نقطه مقابل این طیف را رقم زد. مسلم اولادقباد با نمایشی مثبت و سالار آقاپور با فراز و نشیب‌هایش، جایی در میانه این مقایسه قرار گرفتند.
به هرصورت آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند، ناکامی طیبی در استفاده از تجربه لژیونری‌اش است؛ ناکامی‌ای که با توجه به هزینه هنگفت صرف‌شده برای او، همچنان پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی را در ذهن هواداران گهرزمین باقی گذاشته است. زمان شاید روشن کند که آیا این ستاره می‌تواند بار دیگر به اوج بازگردد یا خیر، اما در حال حاضر، بازگشت او بیش از آن‌که یک موفقیت باشد، یک علامت سؤال بزرگ است.
انتهای پیام/
مطالب مرتبط
