محمد محمدی/به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، تیم ملی فوتسال بانوان کشورمان در سومین روز مسابقات کافا ۲۰۲۵ تاجیکستان، با نمایشی خیره‌کننده و بی‌رحمانه، قرقیزستان را با نتیجه ۱۰ بر صفر در هم کوبید. اما در کنار این پیروزی پرگل، یک لحظه دراماتیک، قلب‌ها را به تپش انداخت.

حسینی؛ گلزنی که نقش دیوار دفاعی را ایفا کرد

سیده فاطمه حسینی، ستاره درخشان و خانم گل این فصل فوتسال بانوان، در این دیدار علاوه بر گلزنی، در لحظات پایانی، تصمیمی گرفت که نشان از تعهد و ازخودگذشتگی محض داشت.

در ثانیه‌های پایانی، وقتی که در پاورپلی تیم ملی کشورمان، بازیکن قرقیزستان از زمین خودش شوت زد و دروازه خالی ایران را نشانه رفت، حسینی که نزدیک‌ترین بازیکن به دروازه بود، برای یک لحظه تصمیمی گرفت که تنها از قلبی مملو از عشق به تیم و کشور بر می آید، او می توانست نظاره گر باشد اما نه! او انتخاب کرد برای پرچم کشورش بجنگد، حتی اگر بهای آن اخراج باشد. حسینی در حرکتی شجاعانه، با دست مسیر توپ را سد کرد و این حرکت او برای تیمش، به معنای حفظ رکوردی پرافتخار بود؛ دروازه‌ای که همچنان بسته باقی ماند.

تعهدی که فراتر از قوانین رفت

فوتسال یک بازی نیست؛ برای کسانی که با عشق وارد میدان می شوند گاهی قوانین هم رنگ می بازد در برابر تعهدی که در قلب شان شعله می کشد. گاهی در زمین مسابقه، فراتر از مهارت‌های فنی، قلب‌ها تصمیم می‌گیرند. حسینی می‌توانست فقط نظاره‌گر باشد، اما او در آن لحظه، نه فقط به عنوان یک بازیکن، بلکه به عنوان نمادی از غیرت و تعصب، فلسفه‌ای از تعهد و عشق به ایران عزیز را به نمایش گذاشت.

گاهی قهرمانی در گل زدن نیست، بلکه در همان لحظه‌ای است که از خود می‌گذری تا تیم بماند، این است معنای واقعی تیم بودن؛ جایی که یک بازیکن از خودش می‌گذرد، فقط برای اینکه نام کشورش درخشان باشد.

انتهای پیام /