به گزارش پایگاه خبری۲٠۲٠، مهدی کریمی ستاره‌ای که شاید در نگاه اول بازی‌اش خیلی به چشم نیاید اما در لحظات حساس دیدارهای تیم ملی، کاری می‌کند که همه چشم‌ها خیره شود. بازیکن چپ پای خوش‌تکنیک، تاکتیک‌پذیر، گلزن و با اخلاق که هر سرمربی‌ای آرزوی داشتن او را در تیمش دارد. این ستاره ۲۸ ساله هم در رده باشگاه و هم در رده ملی عملکرد درخشانی از خودش بر جای گذاشته و توانسته پا جای پای بزرگان فوتسال ایران بگذارد.

کمی به عقب‌تر بگردیم. قبل از جام جهانی لیتوانی مصدوم شدی و این جام را از دست داد.

بله. ۶ ماه مانده به جام جهانی از ناحیه رباط صلیبی مصدوم شدم. قسمت من این بود که این اتفاق رخ دهد. در آن زمان می‌توانستم ناراحت باشم، اما جنگیدم و روز به روز به فکر آینده بودم و می‌دانستم می‌توانم وضعیت پایم را بهتر از قبل کنم. به جام جهانی نرسیدم اما پس از بازگشت به فوتسال، خدارا شکر توانستم به تیم ملی کمک کنم که نتیجه آن هم قهرمانی در آسیا شد.

از جام ملت‌های آسیا بگو. تیم ملی در این دورهه نوسان داشت اما در نهایت قهرمان شدید.

ما کمی دیر به تایلند رسیدیم و این موضوع کمی فشار را روی ما زیاد کرد. همه می‌گفتند که تیم ما جام را خوب شروع نکرده اما در نهایت توانستیم با سه برد از گروه خودمان صعود کنیم. همه دیدند تیمی که دوره قبل قهرمان شده بود، در این دوره از مرحله گروهی حذف شد. سطح بازی‌ها بسیار بالا بود و تیم‌ها خیلی به یکدیگر نزدیک شده بودند. در مرحله حذفی هم دیدید که تیم‌های برنده در ضربات پنالتی مشخص می‌شدند. هیچ تیمی در این بازی‌ها از پیش برنده نبود. با وجود تمام سختی‌ها در آخر توانستیم تایلند را مقتدرانه شکست دهیم و قهرمانی را به ایران برگردانیم.

بازی تو طوری است که خیلی به چشم نمی‌آید اما در آخر گل‌ها و پاس‌گل‌های زیادی برای تیم ثبت می‌کنی.

من چیزی را که مربی از من می‌خواهد، انجام می‌دهم حالا می‌خواهد دریبل کردن باشد یا تاکتیک. سالن محل برگزاری بازی‌ها کمی گیر داشت و بازی فردی در آن‌جا سخت بود. سبک بازی من انفرادی نیست و بیشتر کار گروهی می‌کنم. مهم این است که خواسته کادر فنی را انجام دهم و برنده از زمین خارج شویم.

گل‌های زیادی در تایلند زدی اما برنامه خاصی برای خوشحالی گل نداشتی.

(خنده). من هم خوشحالی‌های خاص خودم را داشتم. مثلا در بازی با قرقیزستان به دوربین قلب نشان دادم.

برای چه کسی قلب فرستادی؟

من همیشه قبل از بازی با خانواده‌ام صحبت می‌کنم و از آن‌ها می‌خواهم برایم دعا کنند. آن‌ها از من خواستند اگر گل زدم، گلم را به آن‌ها تقدیم کنم.

بحث خانواده شد. تو یک برادر بزرگتر هم داریم که فوتسالیست مطرحی در ایران است.

مهرداد متولد ۷۰ و چهار، پنج سال از من بزرگتر است. او همه جا و همه جوره پشت من و یار من است. او ۲ ماه پیش در لیگ یک قزاقستان قهرمان شد و در دوره‌ای هم به تیم ملی هم دعوت شد اما بدشانسی آورد و از ناحیه زانو مصدوم شد.

مثل برادرت به لژیونر شدن فکر می‌کنی؟

من هم در باشگاه خوبی هستم و هم در تیم ملی بازی می‌کنم و طبعا پیشنهاداتی وجود دارد. از اسپانیا و قزاقستان پیشنهاد داشتم اما بیشتر دوست دارم در ایران بازی کنم.

کار با وحید شمسایی در تیم ملی چطور است؟

خدا را شکر می‌کنم که با آقا وحید قهرمان آسیا شدیم. در دوره قبلی جام ملت‌ها با اینکه خوب کار کردیم اما قهرمان نشدیم اما بعد از آن تمرکز زیادی برای قهرمانی دوره بعد داشتیم که خدا را شکر این اتفاق رخ داد. آقا وحید همیشه به ما روحیه و انگیزه می‌دهد. او با اینکه در دوره‌ای پایش را عمل کرده بود، با انرژی در تمرینات حاضر می‌شد و با ما کار می‌کرد.

چند ماه دیگر با تیم ملی راهی جام جهانی می‌شوی. چه حسی داری؟

آرزوی هر بازیکنی است که با تیم ملی کشورش در جام جهانی بازی کند. انگیزه بسیار بالایی برای این بازی‌ها دارم و امیدوارم بتوانیم نتایج خوبی بگیریم و دل مردم را شاد کنیم. باید قهرمانی آسیا را فراموش و از این به بعد روی جام جهانی تمرکز کنیم.

گفتی موفقیت در جام جهانی. چقدر به موفقیت تیم ملی در ازبکستان امیدوار هستی؟

در تورنمنت برزیل، با تیم ملی این کشور بازی کردیم و واقعا چیزی از آن‌ها کم نداشتیم و روی اتفاقات گل خوردیم. ما خودمان را پایین نمی‌بینیم. در سال ۲۰۱۶ سوم جهان شدیم و تیم یک‌دستی داریم. خیلی‌ها شاید بگویند غیرممکن است اما ما به اول شدن هم فکر می‌کنیم. به هر چیزی که فکر کنید، آن موضوع اتفاق می‌افتد و من هم امیدوارم بهترین اتفاقات برای ما در جام جهانی رخ دهد.

انتهای پیام/