به گزارش پایگاه خبری۲٠۲٠، ستاره‌ها در دنیای ورزش مظنونین همیشگی بوده‌اند. آن‌ها حق ندارند مرتکب به اشتباهی شوند و به شدت شماتت می‌شوند. بهروز عظیمی، بازیکن بااستعداد دیروز، با تبسمی کودکانه که بازیگوشانه دنبال توپ دوید و با پیراهن مقاومت البرز ۲۳ بار دروازه‌ها را فرو ریخت. نمایشی که در هیاهوی رسانه‌ها جاری شد و به نحو خیره‌کننده‌ای خیلی سریع در سیاهه تیم ملی جای گرفت. پیشرفتی که آرام آرام شکل گرفت، آهسته آهسته. انتقال عظیمی به مس‌سونگون ورزقان یکی از تیم‌های بزرگ ایران، درب‌های دنیای دیگری را به روی او گشود. در بدو کار، برچسب بازیکن میلیارد تومانی بر پیشانی‌اش چسبید و سپس ماموریتش را باید ورای انتظارت به پایان می‌رساند. وارد رقابتی شد که بازیکنانش به تحریک یکدیگر می‌پردازند، سختگیرانه، خشن و بی‌ترحم. طرفدارانی که با گل‌هایت دستمال سپید را برای حریف بالا می‌برند و اگر توپ نغمه بی‌وفایی خواند و به سوی دیگری رفت، این بار برای تو تکان می‌دهند.

یک اخراج کافی بود تا شکست برابر مراکش که جانانه می‌جنگید، منطقی و برنامه‌ریزی شده دفاع می‌کرد و دریادلانه هجوم می‌آورد، بر سر عظیمی آوار شود. ستاره جوان تیم ملی پیش از خطا و اتفاق پرماجرایی که می‌توان آن را از هر دریچه‌ای دید و هر تعبیر و تفسیری را داشت، با ضربه‌ای دقیق و معرکه توپ را به تور دروازه مراکشی‌ها دوخت و با آدرنالین جنون‌آمیزی خوشحالی پس از گلش را با نیمکت‌نشین‌ها شریک شد. به پرواز در آمدن عظیمی با به ثمر رساندن گل تساوی‌بخش در دیداری که دوستانه خوانده می‌شد، چیزهای قابل درکی ملموس بود. از فشار بی‌کرانه‌ای که روی او بوده و مربیانش و هم‌تیمی‌هایی که از هر ترفندی برای فرار از آن به کار گرفته بودند.

سرانجام لحظه‌ای فرا رسید تا چهره عظیمی عوض شود. تغییر سیمایی که پیشتر ها از او دیده بودیم، همانند تکلی که در بازی با قرقیزستان زد و از مربیانش دستخوش گرفت و او را ایرانی جنگجو، تسلیم ناپذیر و خوش قریحه قلمداد می‌کردند. اما این بار، عظیمی را بازیکنی بیقرار، خشمگین و عصیان کرده، خوانده شد. از دریچه رسانه‌ها، ضربه مهلکی به شخصیت تیم ملی بود و از نگاه مربی تیم ملی کاملا اتفاقی. چهل دقیقه مسابقه ایران و مراکش به هیچ گرفته شد و چشم‌ها فقط به چند ثانیه پایانی دوخته شده بود. نه به نکات فنی پرداخته شد و نه به نوع شکست. نه آنالیزی به صحنه‌ نمایش درآمد و نه نکته‌ کمک‌کننده‌ای از کارشناسی گفته شد.

اخراج بهروز عظیمی، اپسیلون تاثیری در شکست تیم‌ملی نداشت. اما بازیکن آینده‌دار، آبدیده، اوج گرفته و بالارفته درس‌های بزرگی را حالا آموخته. شاید چنین تکل و خطایی که از دید هر داوری خشونت‌آمیز و غیرحرفه‌ای است، برای عظیمی در آوردگاه‌های بزرگ گران و جبران ناپذیر تمام شود. حالا ستاره جوان، پخته تر و چکش‌پذیرتر از همیشه بازمی‌گردد و در جام ملت‌های آسیا به میدان می‌رود. در فوتسالی مملو از حاشیه و درگیری که سهم پررنگ آن را بزرگانش رقم زده‌اند، نباید بازیکنی را که از شهری محروم از همه‌چیز، متعلق به طبقه کارگر با آرزوهای بزرگی که رنگ‌وبوی حقیقت بخشیده، لِه کرد و به آن بی‌رحمانه تاخت.

انتهای پیام/