به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، مارال ترکمان، بازیکن جوان و مستعد فوتسال زنان ایران، پس از دوره‌ای درخشان در سطح قاره، حالا وارد مقطعی شده که بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازتعریف خود است؛ مقطعی که تفاوت میان «ستاره مقطعی» و «چهره ماندگار» را مشخص می‌کند.

اوج در آسیا؛ وعده تولد یک ستاره بزرگ

ترکمان در جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۵ با به ثمر رساندن ۶ گل، عنوان خانم‌گل مسابقات را از آن خود کرد و نقشی مستقیم در کسب سهمیه تاریخی جام جهانی برای ایران داشت. عملکردی که نه‌تنها او را به چهره‌ای محبوب میان هواداران تبدیل کرد، بلکه نگاه‌ها را در سطح قاره متوجه این بازیکن ۲۳ ساله ساخت.

فیفا نیز پیش از آغاز جام جهانی، نام ترکمان را در فهرست ستاره‌های آسیایی برجسته قرار داد؛ انتخابی که انتظارات را به‌طرز چشمگیری بالا برد و او را در موقعیت یک «رهبر تهاجمی» قرار داد.

جام جهانی؛ جایی که واقعیت‌ها بی‌پرده‌ترند

اما جام جهانی فوتسال زنان در فیلیپین، روایت دیگری داشت. ترکمان در مهم‌ترین ویترین فوتسال جهان، علی‌رغم دقایق بازی قابل توجه، نتوانست تأثیرگذاری مورد انتظار را داشته باشد. نه گلی به ثبت رسید و نه خط دفاعی حریفان به‌طور جدی تحت فشار قرار گرفت. بی‌تردید، ساختار کُند و قابل پیش‌بینی خط حمله تیم ملی سهمی در این مسئله داشت، اما افت فردی ترکمان نیز انکارناپذیر بود؛ افتی که نشان داد در سطح جهانی، تنها استعداد و نام کافی نیست. حذف ایران در مرحله گروهی، تصویری شفاف‌تر از فاصله فوتسال زنان کشور با قدرت‌های بزرگ ترسیم کرد و ترکمان نیز از این واقعیت مستثنا نبود.

استقلال؛ آمار خوب، سؤال‌های جدی

مارال ترکمان در فصل جاری با پیراهن استقلال تهران، در جدول گلزنان لیگ برتر با ۹ گل زده جزو سه گلزن برتر است؛ آماری که در نگاه نخست قابل دفاع به نظر می‌رسد. اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که ۸ گل از این ۹ گل مقابل تیم‌های پایین جدولی و درگیر بقا به ثمر رسیده و سهم او برابر تیم‌های مدعی، تنها یک گل بوده است.

این الگو، در کنار عملکرد کم‌فروغ مقابل تیم‌های بزرگ در جام جهانی، این پرسش جدی را مطرح می‌کند که ترکمان در بازی‌های بزرگ، همان بازیکن تعیین‌کننده‌ای که از یک ستاره انتظار می‌رود، نیست. 

پس از پیوستن به استقلال به‌عنوان یکی از خریدهای کلیدی، انتظار می‌رفت ترکمان بار خط حمله را در دیدارهای سرنوشت‌ساز به دوش بکشد؛ اما نشانه‌ها حاکی از آن است که هنوز فاصله معناداری میان توان بالقوه و خروجی واقعی او وجود دارد.

مسئله کجاست؟

افت بدنی؟ فشار روانی؟ اشباع زودهنگام پس از موفقیت‌های اولیه؟ یا محدودیت‌های تاکتیکی در تیم ملی و باشگاهی؟ پاسخ قطعی به این پرسش‌ها بر عهده کادرهای فنی است، اما آنچه روشن به نظر می‌رسد این است که مسیر فعلی، مسیر یک ستاره پایدار نیست. فوتسال در بالاترین سطح، به بازیکنی نیاز دارد که در روزهای سخت، مقابل رقبای بزرگ و زیر فشار، تفاوت را رقم بزند.

انتخابی سرنوشت‌ساز

مارال ترکمان هنوز سرمایه‌ای ارزشمند برای فوتسال زنان ایران است؛ بازیکنی با سن مناسب، تجربه بین‌المللی و توان فنی قابل توجه. اما آینده، با گذشته تضمین نمی‌شود. اکنون زمان انتخاب است: ماندن در خاطره یک تورنمنت درخشان آسیایی، یا عبور از این روزهای خاموش و تبدیل شدن به ستاره‌ای که در بزنگاه‌ها می‌درخشد.

پاسخ این سؤال، تنها مسیر حرفه‌ای ترکمان را مشخص نمی‌کند؛ بلکه بخشی از آینده فوتسال زنان ایران را نیز شکل خواهد داد.

انتهای پیام /