به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، تغییر ناگهانی روی نیمکت تیم فوتسال بانوان فولاد هرمزگان، موجی از انتقادها را متوجه مدیران باشگاه و تصمیم اخیر آنها کرده است. درست در حالی که فاطمه معماری با چهار بازی، ۱۰ امتیاز و شروعی بسیار امیدوارکننده تیم را در جمع مدعیان نگه داشته بود، ناگهان از نیمکت کنار رفت، تصمیمی که نه‌تنها توجیه فنی روشنی نداشت، بلکه در اوج ثبات تیم اتخاذ شد.

اما نکته اصلی که انتقادها را چند برابر کرده، بازگشت کلثوم دارا به عنوان سرمربی است؛ فردی که به دلایلی از همین جایگاه کنار رفت و سپس در شروع فصل جاری، با تغییر نقش، به‌عنوان مدیرفنی معرفی شد.

اکنون این سؤال جدی و فراگیر مطرح است: چگونه ممکن است فردی که سال گذشته در نتایج تیم موفق نبود این‌بار در شرایطی که سرمربی جدید کارنامه‌ای قابل دفاع داشت، دوباره به نیمکت اصلی بازگردد؟ این تصمیم بیش از آنکه نشانه برنامه‌ریزی باشد، ابهام در ساختار مدیریتی باشگاه فولاد هرمزگان را برجسته کرده است. 

در حالی که در فوتبال حرفه‌ای، نقش مدیرفنی باید جدا از جایگاه سرمربی باشد، جابه‌جایی سریع میان این دو مسئولیت – آن هم برای یک فرد – پرسش‌های زیادی را ایجاد می‌کند:
آیا مدیران باشگاه تعریف مشخصی از نقش مدیرفنی دارند؟
چرا سرمربی‌ای که در حال نتیجه‌گیری بود، کنار گذاشته شد؟
آیا ثبات فنی و مسیر رو به رشد تیم در اولویت بوده است؟
و مهم‌تر از همه، آیا بازگشت کلثوم دارا تصمیمی فنی بود یا ناشی از بی‌برنامگی مدیریتی؟

منتقدان می‌گویند چنین تصمیم‌هایی می‌تواند پیام خطرناکی به کادر فنی و بازیکنان بدهد؛ اینکه حتی عملکرد خوب نیز تضمینی برای ادامه کار نیست و جابه‌جایی‌ها ممکن است بیشتر بر اساس ملاحظات داخلی رقم بخورد تا تحلیل‌های فنی.

در نهایت، اکنون نگاه‌ها به کلثوم دارا دوخته شده است. او باید ثابت کند که این بازگشت، فقط یک تغییر لحظه‌ای یا تصمیمی شتاب‌زده از سوی مدیران فولاد نبوده و می‌تواند روند مثبت تیم را ادامه دهد. با این حال، پرسش‌های انتقادی درباره مدیریت باشگاه و ماهیت این انتخاب، همچنان پابرجا است.

انتهای پیام/