فحاشی هواداران پالایش نفت بندرعباس به ملی‌پوشان گیتی‌پسند و حتی حمله به خبرنگاران، هفته پانزدهم لیگ برتر فوتسال را به یکی از تلخ‌ترین روزهای فصل تبدیل کرد؛ در حالی‌که سکوت کمیته انضباطی بار دیگر پرسش‌های جدی درباره مدیریت بحران در لیگ ایجاد کرده است.
فحاشی به ملی‌پوشان در بندرعباس؛ کمیته انضباطی در خواب سنگین!

به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، هفته پانزدهم لیگ برتر فوتسال، به‌جای آنکه یک روز هیجان‌انگیز و ورزشی باشد، به صحنه‌ای تلخ و ناپسند در بندرعباس تبدیل شد؛ جایی که مجموعه‌ای از رفتارهای غیراخلاقی، توهین و حتی فحاشی مستقیم به ملی‌پوشان گیتی‌پسند، بار دیگر سکوت و بی‌عملی کمیته انضباطی را آشکار کرد.

در جریان دیدار حساس پالایش نفت بندرعباس مقابل گیتی‌پسند اصفهان، تنش از همان دقایق ابتدایی روی سکوها آغاز شد. گروهی از هواداران تیم میزبان با الفاظ رکیک، توهین‌های آشکار و حملات لفظی مستقیم به چند بازیکن ملی‌پوش، فضای مسابقه را کاملاً ملتهب کردند.

 از سوی دیگر، خبرنگارانی که قصد ثبت این حواشی را داشتند نیز از توهین و فحاشی در امان نماندند و حتی برخی از آن‌ها مورد برخوردهای فیزیکی قرار گرفتند؛ رفتاری که نه تنها خارج از چارچوب یک رقابت ورزشی است، بلکه حرمت پیراهن ملی و شأن رسانه را نیز زیر سؤال می‌برد.

در حالی که این رفتارها بارها از سوی بازیکنان، کادر فنی و حتی بخشی از تماشاگران معترض تذکر داده شد، اما آنچه بیش از همه احساس می‌شود، نیاز فوری به ورود جدی و تصمیم‌گیری قاطع کمیته انضباطی است.

این نخستین بار نیست که چنین ناهنجاری‌هایی در لیگ برتر فوتسال رخ می‌دهد و کمیته انضباطی یا با تأخیر ورود می‌کند یا اساساً واکنشی نشان نمی‌دهد. 

این سکوت در شرایطی ادامه دارد که توهین و فحاشی به بازیکنان—به‌ویژه ملی‌پوشان—باید در کوتاه‌ترین زمان با تشکیل پرونده، بررسی دقیق و صدور رأی موقت همراه شود. ادامه این روند بی‌توجهی، نه تنها اعتبار لیگ برتر، بلکه وجهه فوتسال ایران را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

بازیکنانی که برای تیم ملی ایران افتخارآفرینی کرده‌اند، شایسته احترام‌اند، نه هدف قرار گرفتن با توهین و تخریب.اینکه در یک مسابقه داخلی چنین برخوردهایی با ملی‌پوشان رخ دهد، نشان‌دهنده خلأ جدی در مدیریت فرهنگی و نظارتی برخی باشگاه‌های لیگ برتری است.

 فوتسال ایران برای ادامه مسیر رشد و حرفه‌ای‌سازی، بیش از هر چیز به نظم، احترام، قانون‌مداری و برخوردهای بازدارنده نیاز دارد—نه سکوت، انفعال و چشم‌پوشی.

انتهای پیام /



مطالب مرتبط