به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، فوتسال ایران با وجود برخورداری از ظرفیت‌های فراوان، در سال‌های اخیر با چالش‌هایی جدی مواجه بوده است. یکی از نمونه‌های بارز این بحران‌ها، وضعیت بغرنج باشگاه کراپ الوند است؛ تیمی که در سال‌های گذشته به‌عنوان نماینده فوتسال استان قزوین در لیگ برتر حضور داشت، اما امروز در آستانه فروپاشی قرار گرفته است.

در قلب این بحران، نقش حسین باجیوند، رئیس هیئت فوتبال استان قزوین، بیش از هر فرد دیگری به چشم می‌آید. تصمیمات او تا این لحظه نه‌تنها کمکی به حفظ این تیم نکرد، بلکه عملاً راه‌های نجات آن را نیز بست.

سرنوشت تلخ یک تیم خصوصی

باشگاه کراپ الوند که به همت بخش خصوصی و در شرایط دشوار اقتصادی کشور راه‌اندازی شد، در ادامه مسیر خود با مشکلات مالی شدید روبه‌رو گردید. مالکان این باشگاه، با امید به حمایت مدیران استانی، سرمایه خود را وارد فوتسال کردند؛ اما در نهایت، نه‌تنها حمایتی دریافت نکردند، بلکه ناچار شدند برای حفظ موجودیت تیم، پیشنهاد واگذاری آن به مشهد را قبول کنند. اقدامی که می‌توانست فرصتی برای ادامه حیات این تیم باشد، اما با مخالفت صریح و بدون راه حل حسین باجیوند روبه‌رو شد.

مخالفتی که بسیاری آن را تصمیمی «سلیقه‌ای»، «خودسرانه» و فاقد منطق مدیریتی توصیف کرده‌اند. نتیجه این رفتار، چیزی جز نابودی تیم، از بین رفتن سرمایه خصوصی، و دلسردی مالکان آن نبود.

پیامدهای فراتر از یک باشگاه

فوتسال ایران، صنعتی سودآور و کم‌ریسک برای سرمایه‌گذاران خصوصی نیست. پایداری این رشته به‌ویژه در سطح باشگاهی، وابستگی شدیدی به حمایت‌های مدیریتی و تسهیل‌گری مسئولان دارد. اما عملکرد حسین باجیوند در ماجرای باشگاه کراپ الوند، پیامی ناامیدکننده به سرمایه‌گذاران ارسال کرد: بدون پشتیبانی ساختار مدیریتی، ورود به فوتسال تصمیمی پرریسک و حتی زیان‌بار است.

این نوع مدیریت، نه‌تنها موجب از بین رفتن تیم‌هایی مانند کراپ الوند می‌شود، بلکه در بلندمدت جذابیت سرمایه‌گذاری در فوتسال را کاهش می‌دهد و زمینه‌ساز تضعیف کلی لیگ برتر خواهد بود.

نقش باجیوند در سیاست‌گذاری‌های کلان

نقش حسین باجیوند به مسائل استانی محدود نمی‌شود. او به‌عنوان عضو هیئت‌رئیسه سازمان لیگ فوتسال، در تصویب برخی سیاست‌های کلان نیز نقش دارد؛ از جمله محدودیت حضور تنها ۱۲ بازیکن بزرگسال در هر تیم لیگ برتری. تصمیمی که اگرچه با هدف کاهش هزینه‌ها یا جوان‌گرایی اتخاذ شد، در عمل به تضعیف تیم‌ها، بیکاری بازیکنان باتجربه انجامید.
هر چند در ماجرای باشگاه کراپ الوند شنیده می شود علت اصلی مخالفت باجیوند با عدم انتقال تیم، جدایی وی از هیات رئیسه سازمان لیگ در صورت انتقال، است. 

نیاز فوری به اصلاح در مدیریت فوتسال

ماجرای باشگاه کراپ الوند، تنها یک نمونه از نتایج بی‌تدبیری در ساختار مدیریت فوتسال ایران است. مخالفت‌های بی‌دلیل با انتقال تیم با توجه به عدم راه حل مناسب، بی‌توجهی به دغدغه سرمایه‌گذاران و اتخاذ تصمیماتی که سازوکار مالی باشگاه‌ها را تضعیف می‌کند، همه نشانه‌هایی از لزوم بازنگری جدی در نحوه مدیریت این ورزش است.

اگر قرار است فوتسال ایران از مسیر سقوط فاصله بگیرد و به سمت توسعه حرکت کند، به مدیرانی نیاز دارد که حامی بخش خصوصی باشند، نه مانع آن. در غیر این صورت، داستان تلخ باشگاه کراپ الوند، تنها آغاز یک بحران گسترده‌تر در فوتسال ایران خواهد بود.

به هر صورت با توجه به اینکه بیستم خرداد آخرین زمان برای انتقال امتیاز کراپ الوند به مشهد است نقش حسین باجیوند به عنوان رییس هیات فوتبال استان در این انتقال بسیار مهم بوده و می تواند با از خودگذشتگی در توسعه و نظم برگزاری فصل جدید لیگ برتر سهیم باشد. 

انتهای پیام /