مسلم اصلانی/پایگاه خبری ۲۰۲۰، نمایش شرم‌آور تیم ملی فوتسال زنان ایران در برابر ویتنام در مرحله گروهی جام ملت های آسیا، لکه‌ای سیاه بر پیشانی قهرمان قاره است.

فروزان سلیمانی، سرمربی تیم ملی، با تکرار اشتباهات وحید شمسایی در جام جهانی و اتخاذ رویکردی محافظه‌کارانه و آمیخته با ترس، نه‌تنها اعتبار فوتسال ایران را خدشه‌دار کرد، بلکه نشان داد که ترس از رویارویی با بزرگان، جای شجاعت و عزت را در این تیم گرفته است.

تکرار سناریوی تلخ؛ از فرانسه تا ویتنام

مسابقه امروز تیم ملی فوتسال زنان ایران برابر ویتنام یکی از زشت‌ترین نمایش‌های تاریخ این رشته در ایران بود. دو تیم، در تلاشی آشکار برای اجتناب از صدرنشینی گروه و رویارویی با غول‌های آسیا در مراحل حذفی در ۴٠ دقیقه بازی به‌جای رقابت، نمایشی از پاس‌کاری‌های بی‌هدف، اشتباهات عمدی و موقعیت‌سوزی‌های ناشیانه بود. نتیجه؟ تساوی صفر بر صفر ، که ایران را به‌عنوان تیم دوم گروه راهی مصاف با چین‌تایپه در یک‌چهارم نهایی کرد.

این سناریو برای فوتسال ایران تازگی ندارد، چند ماه پیش، تیم ملی فوتسال مردان ایران در جام جهانی فوتسال برابر فرانسه با همین رویکرد بزدلانه بازی کرد تا از رویارویی زودهنگام با برزیل پرهیز کند. نتیجه آن ماجرا، حذف تلخ برابر مراکش بود؛ تیمی که روی کاغذ از ایران ضعیف‌تر به نظر می‌رسید. حالا فروزان سلیمانی، سرمربی تیم ملی زنان، همان مسیر را پیموده و با ترس از مصاف با تیم‌های قدرتمند، اعتبار دو قهرمانی پیاپی آسیا را به بازی گرفته است.

عملکرد سلیمانی؛ محافظه‌کاری یا ناتوانی!

فروزان سلیمانی از سال ۱۳۹۴ هدایت تیم ملی فوتسال زنان ایران را به تناوب بر عهده گرفته است و در سال ۲٠۱۵ این تیم را به اولین قهرمانی جام ملت‌های آسیا رساند. هرچند قهرمانی دوم ایران در سال ۲٠۱۸ تحت هدایت شهرزاد مظفر به دست آمد، سلیمانی دوباره به‌عنوان سرمربی بازگشت. اما عملکرد اخیر او، به‌ویژه در تورنمنت تایلند و جام ملت‌های آسیا، نشان‌دهنده افت محسوسی در کیفیت فنی و روحیه تیمی است. در تورنمنت تایلند، تیم ملی ایران با وجود دعوت ۱۸ بازیکن بااستعداد، تنها به نایب‌قهرمانی رسید. رویکرد دفاعی سلیمانی در این تورنمنت، که با تمرکز بر حفظ نتیجه و بازی بسته همراه بود، انتقادات زیادی را برانگیخت. این سبک بازی نه‌تنها از جذابیت فوتسال ایران کاست، بلکه نشان داد که سلیمانی در برابر تیم‌های سرسخت، فاقد برنامه‌ای تهاجمی و خلاق است.

در جام ملت‌های آسیا نیز این روند ادامه یافت. ایران که در گروهی نسبتاً آسان با ویتنام، هنگ‌کنگ و فیلیپین هم‌گروه بود، انتظار می‌رفت با اقتدار صدرنشین شود. اما نمایش امروز برابر ویتنام، اوج ناکامی سلیمانی بود. به‌جای ارائه فوتسالی هجومی و درخور نام ایران، تیم او در زمین به‌گونه‌ای بازی کرد که گویی هدفش باخت مصلحتی است. پاس‌کاری‌های بی‌هدف در زمین خودی و امتناع از حمله، هواداران را به یاد بازی‌های آماتوری انداخت تا سطح حرفه‌ای یک تیم ملی.

آبروریزی جهانی؛ لکه‌ای پاک‌نشدنی!

نمایش ایران و ویتنام، بازتاب منفی در رسانه‌های بین‌المللی داشت.از جمله واکنش "استیو هریس" خبرنگار مشهور فوتسال به این دیدار که آن را "بازی مضحک "خواند جالب توجه بود. این بازی نه‌تنها مایه شرمساری فوتسال ایران، بلکه ارسال کننده پیامی روشن به رقبا بود؛ ایران دیگر تیم جسور و بی‌باک دوره‌های قبلی نیست.
 
قهرمان آسیا، که باید الگویی برای تیم‌های قاره‌کهن باشد و در واقع این حریفان ایران هستند که باید از روبرو شدن با قهرمان آسیا واهمه داشته باشند، با این عملکرد نشان داد که ترجیح می‌دهد به جای رقابت عزتمندانه، با ترفندهای غیرورزشی مسیر آسان‌تر را انتخاب کند. این رویکرد نه‌تنها به اعتبار فوتسال زنان ایران لطمه زد، بلکه می‌تواند پیامدهای بلندمدتی برای جایگاه این تیم در آسیا و جهان داشته باشد.

فروزان سلیمانی، با وجود موفقیت‌های گذشته، در سال‌های اخیر نتوانسته تیم ملی را به سطحی بالاتر ارتقا دهد. انتقادات او از کمبود اردوهای منظم و بی‌توجهی فدراسیون به فوتسال زنان، هرچند تا حدی درست بود، نمی‌تواند توجیه‌کننده این افت فاحش باشد.

رویکرد محافظه‌کارانه او، که در تورنمنت تایلند و جام ملت‌ها به‌وضوح دیده شد، نشان‌دهنده فقدان جاه‌طلبی و اعتمادبه‌نفس در برابر رقبای قدرتمند است. بدتر از آن، تصمیم به بازی محتاطانه برابر ویتنام، نشانه‌ای از ضعف در رهبری و مدیریت روانی تیم است. سلیمانی به‌جای القای روحیه پیروزی به بازیکنان، آن‌ها را به سمت نمایشی شرم‌آور هدایت کرد که با DNA فوتسال ایران، به‌عنوان تیمی شجاع و تهاجمی، در تضاد است.

امیدواریم سرانجام تیم بانوان، مشابه تیم آقایان نشود ولی فارغ از هر نتیجه‌ای این تیم محتاج"هوای تازه"است.

انتهای پیام /