به گزارش پایگاه خبری ۲٠۲٠، سهم ایران در مراسم برترین‌های فوتبال آسیا در سال ۲۰۲۳ تنها یک جایزه بود که به سعید احمدعباسی رسید و دست فدراسیون ایران و مهدی طارمی از کسب جایزه کوتاه ماند.

البته رسیدن عنوان برترین بازیکن فوتسال آسیا به یک ملی‌پوش ایرانی دیگر امری طبیعی است و منصفانه هم به داستان نگاه کنیم کسی به‌جز گزینه‌های ایرانی لیاقت این عنوان را ندارد.

حقیقت این است که ملی‌پوشان کشورمان باید بین خودشان رقابت کنند تا یکی از میان‌شان انتخاب شود. سال گذشته اولادقباد برترین شد، امسال سعید احمدعباسی، تا سال آینده هم صبر می‌کنیم تا ببینیم چه می‌شود. البته نباید از یاد ببریم که فدراسیون فوتبال استاد خراب کردن استعدادهاست و هیچ بعید نیست فدراسیونی که در طول سال و در تمام برنامه‌ریزی‌ها، فوتبال برایش اولویت اول و آخر است به راحتی و با ادامه بی‌توجهی‌ به فوتسال این را هم تقدیم کشورهای دیگر آسیا کند و حتی فرصت گرفتن عکس یادگاری با ستاره‌های فوتسال را هم از دست بدهد.

بگذریم، اینجا حق به حقدار رسید، اما اینکه چرا فدراسیون فوتبال و مهدی طارمی جایزه نگرفتند، جای بحث دارد. اول از طارمی شروع کنیم و اینکه مهاجم خوب کشورمان رقیب سرسختی در بخش برترین لژیونر به نام «سون میونگ مین» داشت. کاپیتان تاتنهام و تیم ملی کره‌جنوبی که طی سال گذشته برخلاف طارمی کاملاً موفق بود و به شایستگی عنوان برتر را از آن خود کرد. پس ضمن قدردانی از زحمات طارمی و تلاش‌های او باید منتظر درخشش بیشتر و بهتر این بازیکن به عنوان لژیونر فوتبال ایران باشیم.

اما در خصوص فدراسیون فوتبال و حضورش به عنوان کاندید در جمع برترین‌های آسیا اینجاست که باید در عقل مسئولان برگزاری این مراسم و کنفدراسیون فوتبال آسیا شک کرد که چگونه ممکن است فدراسیونی با این همه سوءمدیریت و این همه مشکل کاندیدای کسب عنوان برترین فدراسیون فوتبال آسیا شود؟!

فوتبال ایران سال‌هاست که با چالش مدیریت روبه‌روست و اغراق نیست اگر عنوان کنیم تمامی معضلات و مشکلات فوتبال از مدیریت آن سرچشمه می‌گیرد، اما همین فدراسیون به دلایلی نامعلوم کاندیدای کسب عنوان برترین فدراسیون آسیا می‌شود تا به راحتی روی آن مانور بدهد و تمام مشکلات را زیر سایه آن پنهان کند.

البته حتماً آقایان در مقام پاسخ خواهند گفت که سال‌های قبل این جایزه را برده‌اند، اما به قول همکاران رسانه‌ای: «جایزه بهترین فدراسیون سال آسیا هم که در دوره‌های گذشته به ایران رسید باید بیشتر یک عنوان تعارفی به حساب آورد که برای خالی نبودن عریضه به کشورمان رسیده است، به‌خصوص که کارنامه فوتبال باشگاهی و ملی ایران در آسیا به خوبی گویای همه چیز است.»

انتهای پیام/