به گزارش پایگاه خبری ۲٠۲٠، مراسم برترین های فوتسال روز سه شنبه هفته ی جاری برگزار شد و برترین های سال جوایز خود را دریافت کردند.

در میان انتخاب بازیکنان برتر و پدیده های لیگ که توسط کارشناسان برگزار شد در بخش بانوان انتخاب سریالی فرزانه توسلی بعنوان برترین دروازه بان و مارال ترکمان بعنوان پدیده هر سال، جنجال بپا کرد و صدای نیلوفر اردلان مربی و کارشناس فوتسال و فوتبال بانوان نیز درآمد.

اردلان اعتراض خود را در صفحه اینستاگرامیش به شرح زیر منتشر کرد.

 "در وهله اول تشکر میکنم از مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ بابت مراسم برترین ها و به همه ترین‌های فصل اخیر فوتسال زنان تبریک میگم؛ به‌ویژه مارال عزیزم که بدون‌شک یکی از آینده‌دارترین‌هاست و نسیمه و فرزانه که شایستگی‌هاشون رو نه در سطح ایران بلکه در سطح جهانی بارها ثابت کردن و به خودم می‌بالم که کنارشون هم بازی کردم و هم در برهه‌ای این سعادت نصیبم شد که به عنوان سرمربی در خدمت‌شون باشم.

من رو که از خونه خودم به سمت بیرون هدایت کردین، ولی لطفاً اجازه ندین آدمایِ این خونه کمتر و کمتر بشن،  اونچه دلِ من رو از این مراسم به درد آورد، اتفاقی بود که قبل‌تر خودم با گوشت‌وپوست‌واستخونم حسش کرده بودم و حالا انگار عین یک ویروس داره بین جماعت فوتسال زنان جولان میده؛ «ویروس دیده‌نشدن».

پارسال نسترن مقیمی فراتر از یک سوپراستار بود اما دیده نشد و امسال درخشش سحر زمانی و زهرا لطف‌آبادی خیره‌کننده بود و بازهم ندیدید! چرا اعتدادی جزو برترین‌های جهان بود پارسال اما بین ترین‌های لیگ داخلی نه؟ وقتی‌ها حتی اسم‌شون بین ترین‌ها نیست، چرا عذاب‌شون می‌دید تا با مشقت به تهران بیان و در نهایت، دستِ خالی و با چشمانی اشکبار به شهرشون برگردن! بغض سحر زمانی و اعتراض دوقلوی‌های دوست‌داشتنی کریمی‌نسب و حتی مسئولان باشگاه نطنز واقعا وجدان آدم رو ناراحت می‌کرد.

 بیشتر از همه شاید این نقد به سمت کسایی باشه که توی انتخاب ترین‌ها حق رأی داشتن. به‌نظر نه‌تنها گستره دیده‌شون کم بوده، بلکه شاید بعضی‌ها فقط به اسم‌ها و رسم‌ها توجه کردن و حواس‌شون به کارنامه خیلی از ستاره‌ها که جاشون تو بین ترین‌های فصل خالی بود، نبوده! این ندیدن‌ها، تاوان داره و چوبش رو در آینده خیلی نزدیک می‌خوریم؛ جایی‌که دیگه همه به سمت فوتبال و حتی بقیه رشته‌ها کوچ می‌کنن و از قطب فوتسال آسیا به یکی از کشورهای رو به پسرفت در این قاره تبدیل میشیم. مارال ترکمان عزیز رو خودم از فوتبال به فوتسال آوردم و اینکه در برهه‌ای سرمربیش بودم، برای من مایه مباهاته، اما قشنگ نیست که 3 فصل پیاپی داریم مارال رو به عنوان بهترین پدیده معرفی می‌کنیم! به عنوان یک دلسوز فوتسال، دارم هشدار میدم که وضعیت فوتسال‌مون اورژانسیه و اگر جدی نگیریم، خیلی زود نه‌تنها دیگر ابرقدرت آسیا نیستیم، بلکه روی سکو رفتن توی قاره آسیا هم به رویا واسه‌مون تبدیل میشه؛ اونم درست وقتی‌که فیفا به فکر توسعه فوتسال زنان افتاده و آوردگاه مهمی مثل جام جهانی در پیشه.

به امید روزهای خوب

انتهای پیام/