به گزارش پایگاه خبری ۲٠۲٠، تیم فوتبال برزیل در آن دوران مثل همه کشورهای حرفه ای در فوتبال مجاز به استفاده از بازیکنان بزرگسال خود در جام جهانی نبود اما همین برزیل آماتور چیزی از مجارستان و دانمارک بزرگ کم نداشت و در 2 بازی اول خود با دانمارک 2-2 کرد و برابر مجارستان 3-2 بازنده شد.

برزیل این فرصت را داشت تا با یک برد برابر ایران و پیروزی احتمالی مجارستان برابر دانمارک که خارج از ذهن نبود به مسابقات دور حذفی صعود کند.

برزیل با 4 گل زده و 5 گل خورده و ایران با صفر گل زده و 9 گل خورده به مصاف هم رفتند. برزیل از جمع ستارگان آینده آن روزهای خود خوزه دیرسیو و روبرتو فالکائو را داشت و تیم ملی ما بدون ناصر حجازی، حسین کلانی، علی جباری، غلامحسین مظلومی، کاروحق وردیان و... با حضور منصور رشیدی، مهدی لواسانی، جعفر کاشانی، مجید حلوایی، ابراهیم آشتیانی، اکبر کارگر جم، پرویز قلیچ خانی، علی پروین، غلام وفاخواه، صفر ایرانپاک و محمود خوردبین بازی می کرد.

تیم ملی ایران در این بازی با ضربه دلپذیر مجید حلوایی توانست بازی را با نتیجه 1-0 به نفع خود خاتمه دهد.

این اولین برد ایران برابر یک تیم بزرگ بین المللی بود، در تیم ملی المپیک برزیل مردانی مثل روبرتو فالکائو و خوزه دیرسیو بازی می کردند که بعدها از بهترین ستارگان تیم ملی فوتبال برزیل شدند.

انتهای پیام/