به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، پرونده‌ی هفدهمین فصل لیگ فوتسال زنان ایران در شرایطی بسته شد که تیم پیکان تهران در مجموع بازی رفت و برگشت با نتیجه‌ی 2-1 مقابل نصر فردیس کرج به پیروزی رسید و شاگردان نیلوفر اردلان موفق شدند جام قهرمانی را بالای سر ببرند؛ بازی رفت 1-1 به پایان رسید و در بازی برگشت، یک گل به خودی سرنوشت بازی را نوشت و در شرایطی که گلزن مسابقه سحر زمانی اعلام شده بود اما گل به نام آرزو صدقیانی‌زاده ثبت شد تا عجیب‌ترین پایان ممکن برای یک فصل رقم بخورد.

صدقیانی‌زاده که در نیم‌فصل به جمع نصری‌ها اضافه شده بود، شبی تلخ را در کرج مقابل پیکان گذراند و با گل به خودی‌اش، جام قهرمانی از دستان نصر خارج شد و روی دستان بازیکنان پیکان بالای سر رفت.

به همین بهانه گفتگویی را با آرزو صدقیانی‌زاده انجام شده است که در ادامه می‌خوانید:

هر کاری کردیم نشد گل بزنیم

بازی رفت، بازی خیلی خوبی بود، ما واقعا تمام تلاش‌مان را کردیم و خیلی موقعیت داشتیم و علی‌رغم موقعیت‌های زیادی که داشتیم، بازی مساوی شد و نتوانستیم برنده از زمین مسابقه خارج شویم؛ در بازی برگشت هم تماشاگران و کسانی که بازی را دیدند، واقعا خیلی سوار بر بازی بودیم، مخصوصا تا پیش از آن‌که گل به خودی را دریافت کنیم، واقعا سوار بر بازی بودیم اما هر چه زدیم نشد و به گل نرفت.

واقعا نمی‌دانم چه حکمت و قسمتی پیش ماجرا بود، بعضی اوقات نمی‌شود که نمی‌شود، واقعا همه بچه‌ها از جان‌شان مایه گذاشتند تا بازی را برگردانند اما نشد و توپ به گل نرفت، یک تیرک زدیم و موقعیت‌های دو به یک و سه به یک داشتیم که هیچکدام گل نشد. واقعا هر کاری کردیم نشد که گل بزنیم.

اولین گل به خودی دوران فوتسالی‌ام را بعد از 18 سال زدم!

من برای اولین‌بار در هجده سال دوران بازی‌ام گل به خودی زدم و می‌توانم بگویم واقعا شب خیلی سختی را گذراندم، چون هم خیلی ناراحت بودم بابت باخت تیم‌مان که نتوانستیم قهرمان شویم و دومی هم بابت اتفاقی که ممکن است برای هر بازیکنی رخ بدهد، واقعا اتفاقی بود اما شب خیلی بدی برای من بود و من یکی از بدترین شب‌های ورزشی‌ام را گذراندم.

من آمده بودم به تیم نصر که کمک کنم و باری از روی دوش بچه‌های تیم کم کنم اما نشد، بعضی اوقات همیشه تهِ داستان قشنگ نیست؛ بعضی اوقات این اتفاقات می‌افتد، گفتم که من در این 18 سال ورزشی‌ام چنین اتفاقی را تجربه نکرده بودم، به خاطر همین مسئله بار فشار روحی-روانی روی من بود. من آمده بودم که به این تیم کمک کنم اما متاسفانه یک اتفاقی افتاد که واقعا نمی‌دانم چه بگویم. یک صحنه عجیب و غریب، نمی‌دانم چطور بگویم که چقدر این اتفاق می‌تواند تلخ باشد اما افتاد و نمی‌شد کاری کرد. من در مسیر توپ بودم و پشت سر من بازیکن حریف بود و اگر من توپ را نمی‌زدم، بازیکن حریف توپ را قطعا گل می‌کرد و واقعا نمی‌دانم چه حکمتی پشت آن بود.

واقعا نمی‌دانم چه حکمتی پشت این گل بود

همیشه قرار نیست اتفاقات خوب در زندگی آدم‌ها بیفتد اما من واقعا تمام تلاش خودم را کردم؛ علی‌الخصوص که من اصلاً بعد از 1/5 سال دوری از میادین و جراحی خیلی سخت برگشتم، آن‌هم در شرایطی که پزشکان گفتند یکسال نباید بازی کنی اما خوشبختانه 8-9 ماه بعد از عمل جراحی بدنم را به آمادگی لازم برسانم و برگردم. بعضی اوقات واقعا آدم نمی‌داند که اتفاقاتی که رخ می‌دهد حکمت آن چیست و این اتفاق افتاد.

من تا پایان فصل با نصر فردیس قرارداد داشتم و حالا برای فصل بعد نمی‌دانم چه اتفاقی می‌خواهد بیفتد؛ اینجا جا دارد که بگویم نه به خاطر اتفاقی که افتاده اما واقعا آقای رمضانی مدیرعامل نصر بسیار از نظر مالی، امکانات و ... در این شرایط اقتصادی که خیلی از مدیران و باشگاه شرایط اسپانسری ندارند، از بچه‌ها حمایت کردند. شرایط قراردادی من با بچه‌های تیم متفاوت است، بچه‌ها 20 درصدشان مانده که بگیرند که عرف است در پایان فصل پرداخت می‌شود و من بازی به بازی پول می‌گرفتم. واقعا از هر جهتی هیچ کمی نگذاشتند و من شرمنده‌ی مدیرعامل و خانم شریف شدیم که نتوانستیم آنطوری که باید و شاید جوابگوی زحمات‌شان باشیم.

اتفاقات تیم ملی فقط هر روز بیشتر دلسردمان می‌کند

درباره‌ی تیم ملی فقط و فقط می‌توانیم بگویم که بازیکنان با این اتفاقی که رخ می‌دهد، روز به روز دلسردتر می‌شوند؛ خیلی از باشگاه‌ها نمی‌توانند حمایت کنند، یعنی شما تمام وقت و هزینه و عمر خودت را می‌گذاری تا بتوانی بازی کنی و در نهایت به موفقیت برسی و حقوقت را بگیری اما از نظر باشگاهی که وضعیت باشگاه‌ها کلاً خوب نیست. وضعیت تیم ملی هم که اصلاً مشخص نیست اردویی وجود دارد یا خیر، اصلاً مسئولی نیست که بخواهد پاسخگو باشد و فقط بازیکنان دلسردتر می‌شوند.

نمی‌دانم پشت قضیه بازداشت نایب‌رئیس  چیست

واقعا هیچ نظری راجع به موضوع بازداشت نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال ندارم چون خبری ندارم و نمی‌توانم نظری بدهم، من فقط مثل شما یکسری تیترها را خوانده‌ام و اخبارهایی می‌آید که این‌گونه شده است اما ما هیچی نمی‌دانیم و فقط بیننده هستیم و نمی‌دانیم که پشت قضیه چیست و به همین علت هیچ نظری ندارم. انشالله که هر چه سریع‌تر فقط تکلیف تیم ملی مشخص شود، چون واقعا اگر قرار است که دوباره قهرمان شویم، واقعا حمایت و پشتیبانی لازم صورت گیرد.

غیبت من در فهرست تیم ملی

واقعیت ماجرای حذف من از تیم ملی به خاطر موضوع جوانگرایی نبود؛ چون من متولد 69 هستم و زمانی‌که این اتفاق افتاد، من هنوز آمادگی نداشتم و به تازگی جراحی کرده بودم و قطعاً به تیم ملی دعوت نمی‌شدم چون دور از میادین بودم و در شرایط جسمانی و فنی لازم نبودم. البته شاید من هم تطابق با آن‌چه در ذهن خانم سلیمانی است نداشته باشم اما در آن مقطع مشکل من مصدومیت بود.

چرا باید هزینه جراحی من را باشگاه سایپا از حقوقم کم کند؟

من از باشگاه سایپا شکایت کرده‌ام، چون پول جراحی‌ام را از قراردادم کم کردند و 15 میلیون تومان از آن‌ها طلبکار هستم؛ من واقعا فقط می‌خواهم بدانم که چرا من باید از جیب خودم هزینه کنم و باشگاه از حقوق من کمک کند و هنوز که هنوز است با این‌که شکایت کرده‌ام، هیچ خبری نیست و به شکایت من رسیدگی نشده است و من همچنان منتظر هستم.

همه رشته‌های زنان پخش زنده ندارند جز فوتسال!

متاسفانه تمام رشته‌های ورزشی زنان پخش زنده دارند و مثلاً بسکتبال به صورت لایو بازی را پوشش می‌دهند اما اصلاً فوتسال چنین امکانی برایش پیش نیامده است. نمی‌دانم چرا تمام رشته‌ها از جمله بسکتبال، والیبال و هندبال می‌توانند شرایط پخش زنده دارند و فقط فوتسال نمی‌تواند که واقعا نمی‌دانم چرا.

هیچ‌وقت هم جواب قانع‌کننده‌ای هم از مسئولان نشنیدیم؛ چرا نباید فوتسال زنان که به نظر من تنها رشته‌ی توپی بود که بعد از 50 سال رفت دو دوره قهرمان آسیا شد و انشالله سومی آن هم تکرار شود، چرا نباید پخش زنده حداقل داشته باشد. حالا بماند چون واقعا نمی‌دانم چرا، ما که نتوانستیم به جواب قانع‌کننده‌ای برسیم.